سازه های فضایی دو لایه یکی از پر استفاده ترین سازه ها برای پوشش دهانه های بزرگ می باشند. این سیستم ها به علت تعداد زیاد اعضا و درجه نامعینی بالا،سختی بالایی دارند، مخصوصا در سیستم های گنبدی، به علت وجود انحنای هندسی سازه ، این سختی بسیار زیاد می گردد. از دیگر مسائل مربوط به این سازه ها عدم امکان استفاده از درزهای انبساطی می باشد. این مسئله در بارگذاری حرارتی سازه بسیار تاثیرگذار می گردد.
مقدمه
سازه های فضایی عموما برای فضاهای بزرگ مانند سالن های ورزشی و اجتماعات و آشیانه هواپیما به کار برده می شوند. از مزایای این سیستم ها می توان به وزن کم، درجه نامعینی بالا، سختی زیاد، تولید ساده ، عدم نیاز به جوش در محل و طرح های هندسی جذاب اشاره نمود.
ایخات{1} نمودارهایی را در مورد پیشرفت ها و کاربردهای سازه های فضایی در دهه های اخیر آورده است.ایفلند{2} روش ها و شکل های مختلفی را که برای نصب و مونتاژ این سازه ها ابداع شده،عنوان کرده است. ماکووسکی {3}روش های مختلفی اتصال این سیستم ها را بررسی کرده است،سوزا{4} استفاده از آنها را در سازه های فضایی مرور نموده است. دی پاولا و پرت {5}بطور جامعی مشخصات هندسی و سازه ای این سیستم ها را بررسی کرده اند. علی رقم، مطالعات وسیعی که بر روی مدل سازی،طراحی و بررسی رفتار سازه های فضایی بعمل آمده، هیچ مطالعه خاصی برروی اثر انعطاف پذیری تکیه گاه ها نشده است.چیلتون{6} اثرات حرکت ناشی از حرارت را در سازه های فضایی تخت بررسی کرده و به این نتیجه رسید که باید برای انبساط سازه امکان آزادی لغزش متناسب با آن را بوجود آید. در هنگام آتش سوزی های موضعی، قسمت های محیطی سازه نقش یک تکیه گاه نسبتا صلب را برای منطقه حرارت داده شده بازی می کنند
www.fazasazeh.com
