■ بهینه‌سازی سازه‌ی فضاکار تخت دولایه با استفاده از الگوریتم ژنتیک و تحلیل تقریبی موضعی سازه بخش عمران

دربهینه سازی سازه ها با استفاده از الگوریتم وراثتی، جهت محاسبه قیدهای حاکم برسازه نیازمند تحلیل آن می باشیم.تحلیل مستقیم سازه به خصوص برای سازه های با درجات آزادی زیاد مستلزم صرف زمان طولانی می باشد.بنابراین استفاده از روشهای تقریب سازی می تواند در کاهش زمان بهینه سازی موثر باشد.مقاله اشمیت وفرشی[4]،تحت عنوان”مفاهیم تقریب سازی برای سازه ها”که درسال1974ارائه گردید،شروعی براستفاده جدی ازتقریب سازی دربهینه سازی سازه ها بود.

ازآن پس روشهای گوناگون تقریب سازی درزمینه بهینه سازی پیوسته وگسسته سازه ها به کارگرفته شده است[5].سلاجقه ومیرعلی محمدی[6]بااستفاده ازروش الگوریتم وراثتی وتحلیل تقریبی سازه ها،سطح مقطع اعضاوارتفاع سازه ی فضاکار تخت دولایه رابهینه نمودند.آنها فضای طراحی را به زیرفضای کوچکی کاهش دادند و پس از چهار بار جستجو در زیرفضای کاهش یافته ، به جواب بهینه دست یافتند. همچنین هنگام محاسبه میزان خطای سازه، تمامی اعضا و گره ها کنترل می شدند.

دراین تحقیق از روش الگ وریتم ژنتیک برای بهینه سازی وزن اعضای سازه ی فضاکار تخت دولایه ...

ادامه