■ کاربندی خاستگاه سازه های فضاکار بخش عمران

کاربندی خاستگاه سازه های فضاکار

چکیده:
انسان در برخورد با موضوع ایجاد فضاهای زیستی یا هرگونه سرپناه، اجزا تشکیل دهنده آن فضا از جنبه های مختلف حائز اهمیت بوده و در عین متاثر بودن از خصوصیات مصالح مصرفی،آنها را با آرایش و نظم خاصی(فرم) بکار گمارده که از یک جهت مفاهیم حسی متفاوتی را بیان و معرفی می نماید و از طرفی دیگر این اجزا بکمک عناصر و مصالح متشکله خود، با انتقال و تحمل نیروهای وارده بر کل سازه، ایستایی آن را تامین می کنند.

بطوریکه تلفیق این دو عملکرد متفاوت را در معماری سنتی و آثار موجود گذشتگانمان به بهترین روش های ممکن می توان مشاهده نمود که این موضوع نشات گرفته از فرهنگ خودبسندگی آنها بوده و براساس همین دیدگاه توانسته بودند برای محدودیت ها و مشکلات اجرایی خود راهکارهای بسیار منطقی را برگزینند. که با تغییراتی در فرم، امکان استفاده از همان مصالح ضعیف موجود را برای آنها میسر نموده بود. که حتی بعضی از آن ها را در معماری پیشرفته و منطبق بر اصول ریاضی امروز در مقیاس و مصالحی متفاوت آن دوران می توان یافت.

ادامه مطلب از این لینک قابل مشاهده است...